نباید بخونمشون...
هر بار اینو بخودم می گم, هر بار که میام نت...
اما باز میرم و دقیقا اونایی رو می خونم که غمگینم می کنند!
و غمگین شدن همانا و از کار افتادن همانا...
لزوما غمگین شدن من تناسبی با غمگین نوشتن آنها نداره...
فقط کافیه مطلبی بخونم که مثلا با اعتقاداتم نخونه و ببینم فردی براحتی به تمسخر گرفتتشون...
یا حتی حرفی زده که نشان از استیصال اون شخص داره...
یا هر چی!
گاهی واقعا قابل پیش بینی نیست, که چه حرفی و از زبان چه کسی و با چه لحنی غم رو روونه ی دلم می کنه!
گاهی متحیر می مونم از خودم که چرا؟
شاید حتی خود اون شخص از موضوعی که مطرح کرده اونقدر غمگین نباشه که من...
باید روی خودم کار کنم...
باید...
- ۹۳/۰۱/۲۵